Ο παράδεισος του χωρικού...

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας φτωχός χωρικός που ζούσε στην Ανατολή με τη γυναίκα του και τα 8 παιδιά του σε ένα σπιτάκι με δύο μόλις δωμάτια।
Μια μέρα διαμαρτυρήθηκε στο Χότζα για τη στενότητα του σπιτιού του।
Ο Χότζας του είπε να βάλει στο σπίτι και τις κότες του। Στην αρχή κόμπιασε ο φτωχός χωρικός αλλά έπρεπε να αντιδράσει।Έτσι κι έγινε ।

Ο χωρικός όμως μετά από μέρες ξαναγκρίνιασε και ο Χότζας τον συμβούλεψε να βάλει μέσα στο σπίτι και τα κατσίκια του। Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο αφόρητη।
Ο χωρικός δεν άντεξε άλλο και βρήκε πάλι το Χότζα ο οποίος δεν τον συνερίστηκε καθόλου και τον διέταξε να βάλει στο μικρό σπιτάκι και τις δύο αγελάδες του। Τα χάσε ο χωρικός αλλά δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς। Ήξερε πως ο χότζας ήταν σοφός και όλοι τον άκουγαν στη Ανατολή και τον σεβόντουσαν

Μετά από μια βδομάδα ο χωρικός τελείως απελπισμένος και εξαντλημένος βρίσκει το Χότζα στη πλατεία του χωριού «Δεν αντέχουμε άλλο, Χότζα μου… Κάνε κάτι। Δεν μπορούμε να ανασάνουμε». Τότε ο Χότζας βλέποντας τον χωρικό να έχει φτάσει στα όρια του τον συμβούλεψε να βγάλει τις δύο αγελάδες του απ’ το σπίτι.

Την άλλη βδομάδα ο χωρικός του λέει του Χότζα ότι τα πράγματα βελτιώθηκαν κάπως αλλά οι κατσίκες και οι κότες έχουν κάνει το σπίτι χάλια. Τότε ο χότζας τον διέταξε να βγάλει και τις κατσίκες απ’ το σπίτι.
Όπως κι έγινε। Μετά ο χωρικός ικανοποιημένος είπε στο χότζα ότι τα πράγματα χωρίς τις κατσίκες είναι πολύ καλά αλλά οι κότες δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν καθόλου। Το σκέφτηκε ο Χότζας και του είπε:"Βγάλε
τις κότες ... αύριο το πρωί"।
Μετά από μερικές μέρες ξανασυναντήθηκαν με το χωρικό έξω από το τζαμί του χωριού। - Χότζα μου αυτό δεν είναι σπίτι , αυτό είναι ο παράδεισος!!! Αναφώνησε χαρούμενος ο χωρικός και έπεσε να του φιλήσει τα χέρια।