ΜΙΑ ΝΙΚΗ...

Καί ξαφνικά σιωπή.....τρεις ημέρες μετά την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου όπου πάρθηκε τελικά απόφαση από την Δημοτική παράταξη να σταθεί στο πλευρό μας και να ταχθεί κατά των συγχωνεύσεων.
Εμείς σιωπούμε , έως χθές το απόγευμα τίποτα δεν ακούγονταν και δεν γράφονταν στην Πόλη .
Γιατί άραγε ;
 Μήπως είναι λίγο άδικο αυτό ; Μήπως είναι άδικο για τόσα παιδάκια αρχικά , για τόσους γονείς , για όλους αυτούς που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις , έκαναν πορείες και έμειναν τόσες ώρες όρθιοι μέσα και έξω από το Δημαρχείο ;
Έχουν λοιπόν έναν λόγο να αισοδοξούν, και πρέπει να το πούμε αυτό, όπως πρέπει να πούμε ένα μπράβο στους μικρούς μαθητές , στα παιδιά μας που έκαναν τον Δήμαρχο να ακούσει την φωνή τους και αφού την άκουσε εκείνος θα την ακούσουν και άλλοι ( λέμε τώρα ).
Έχουμε πει τόσες φορές ότι δεν είμαστε πολιτικοί και δεν ασκούμε πολιτική , πιστεύουμε σε πραγματικά περιστατικά , αυτό που είδαμε και  ακούσαμε δηλαδή.
Καί δεν μας ενδιαφέρει αν η πολιτεία κωφεύσει τελικά στην απόφαση της τοπικής κοινωνίας , ας σπαταλήσει μία ακόμα ευκαιρία να διασώσει λίγο από το ελάχιστο κοινωνικό προφίλ που της έχει απομείνει. Έχουμε και εμείς ευθύνη που καθυστερήσαμε να μιλήσουμε , αλλά η παράσταση στο Δημοτικό συμβούλιο , η συνάντηση που είχαμε στην Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης συν το γεγονός ότι είμαστε εργαζόμενοι , μας καθυστέρησαν.
Αγαπητοί γονείς ,
έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισόδοξοι ( συγκρατημένα πάντα ) και να ελπίζουμε , ας μην σπείρουμε την αμφιβολία και την στείρα άρνηση ανάμεσά μας , έγινε ένα βήμα θετικό ,΄μία νίκη , μία δικαίωση, αξίζουν συγχατητήρια σε όλους για αυτήν την προσπάθεια η οποία μας γέμισε ελπίδα .
Και η ελπίδα θα μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα , γιατί είναι μακρύς και δύσκολος.......